مهر وطن نیوز پایگاه خبری مهروطن نیوز
نوشته‌های مرتبط
صبح زود یک روز پاییز از یک کارگری خواستم تا شغلش را برایم تعریف کند. گفت کارگر فصلی بودن یعنی پوچی! یعنی هر روز صبح به خیابانی یا میدان معروفی از شهررفتن و به امید پیدا کردن کار صبح را به شب رساندن . ما به این روزهایمان ، روزهای خاکستری می گوییم .
همه ما به امید این هستیم که شاید روزی از این روزهای خاکستری ، روز امید ما باشد یعنی همان روزی که کاری برایمان جور شود. سهم ما از زندگی روزهای رفته عمر و دستهای پینه بسته وچهره تکیده است که سرانجامش برایمان ناتوانی و فرسودگی دوران پیری را به همراه دارد .
گفتم سرمایه کارت چیست؟ در جواب مکثی کرد و با چهره ای غم آلود گفت : همه سرمایه ما کیسه های کوچکی است که در آن ابزار و وسایل کارمان جا میگیرد ، تیشه و کمچه و ماله ….
برخی مواقع پیش می آید که روزهای متوالی در این میادین ها بدنبال کار هستیم ، اما چه سود؟! پیش آمده که تا ۱۵ روز هم سرگردان در اینجا منتظر بوده ایم تا کسی برایم قاصد خوش خبر کار شود .
اکثر کارگران فصلی میادین این شهر ، کسانی هستند که از شهرهای دیگر آمده اند و رنج دوری از خانواده و فرزندانشان را به جان می خرند برای بدست آوردن نانی حلال و درآمدی بیشتر .
او می گوید:اگر امکان کار در شهرهای خودمان وجود داشت هرگز به این سرگردانی و آوارگی تن نمی دادم چه آنهایی که از شهر های اطراف تهران مانند ورامین، پاکدشت و اسلامشهر از صبح خیلی زود با مینی بوس و اتوبوس خود را به اینجا می رسانند، چه آنهایی که خانه و زندگی شان را در شهرستان های دور رها کرده و به امید درآوردن لقمه ای نان حلال راهی تهران شده اند.این فصل مشترک زندگی اکثر کارگران فصلی است.
دستهای خالی
کار و بار کارگران فصلی این روزها حسابی کساد است ، این را آنهایی می گویند که گاه چندین روز از صبح تا دم غروب وسط میدان به انتظار می نشینند تا کسی پیدا شود و چند تایی از آنها را برای کار روزمزد انتخاب کند.
بسیار پیش می آید که چند روز بدون کار می مانند و آخر روز با دست خالی.
زمستان فصل کابوس کارگران فصلی است. زیرا در این فصل سال اوضاع کار همیشه نا بسامان است .بیشتر این کارگران کسانی هستند که در ساختمانها مشغول به کارند و کارگر ساختمانی به حساب می آیند.از دید این کارگران بهار و تابستان فصل رونق کار است.در مواقعی که کار مربوط به ساختمان نباشد آنها به انجام کارهای دیگر نیز تن می دهند مثل ، حمل اثاث و نظافت منازل ، گل فروشی ، بادکنک فروشی و غیره…
دستمزد روزانه آنها حداقل ۴۵ تا ۵۰هزار تومان است که باآن امرار و معاش می کنند و خدا را هم بابتش شکر می کنند. تلاش برای گرفتن کار وقتی که ماشینی جلوی پایشان می ایستد یعنی برآورده شدن همه خواسته های آنان برای بدست آوردن کار. در بین این کارگران فصلی ، کسانی هم وجود دارند که ایرانی نیستند و تبعه کشورهای همسایه خصوصا افغانستان هستند.او آهی می کشد و می گوید :هموطنان ما تمایل دارند کارگران افغانی را با خود ببرند چون بر این باورند که آنها بهتر از کارگران ایرانی کار می کنند. توان بیشتری در کارهای یدی دارند و از عهده کارهای سخت بهتر برمی آیند . هر کاری را انجام می دهند.
سامان دهی
سامان دهی به اوضاع این کارگران چه به لحاظ ایجاد مکانهایی برای مستقر شدن آنها و چه در قالب ایجاد امنیت کاری برای آنها می تواند قدمی موثر و مفید برای آنها باشد . دولتمردان می توانند با ایجاد مکانهای مناسب برای تجمع این کارگران هم به وضعیت آنها سروسامانی دهند و هم جلوگیری کنند از آثار سوء وجود این افراد در معابر عمومی و مشکلات ناشی از آن. تدابیر امنیتی و خدمات بیمه ای نیز برای شغل آنها می تواند به سازمان یافتن هر چه سریعتر کمک کند . برخی مواقع پای درد دلشان که مینشینی میگویند شاید برای مسئولان هم اهمیتی ندارد که ما چه مشکلاتی داریم و در سرما و گرما در کف خیابانهای شهر چه می کشیم .
مهاجرت
آنچه مشخص است در این میان ، مهاجرت گسترده این کارگران از شهرها و دیار خود به کلان شهرهاست که سیل عظیم این مهاجرتها به امید یافتن شغل بهتر و پر درآمد تر صورت میگیرد و آنها با امیدهای فراوانی پا به شهر ها می گذرند تا سطح دستمزدهایشان بالا برود و به تناسب آن از رفاه بیشتری بهره مند شوند.
البته گاه مهاجرت به منظور انجام کارهای فصلی، کاملاآگاهانه انجام می شود و همیشه هم این طور نیست که فرد از سرناچاری یا غافلگیر شدن در شرایط پیش آمده به کارگری فصلی روی بیاورد.
در چنین شرایطی معمولااختلاف سطح دستمزد کارگر فصلی در دو شهر مختلف موجب مهاجرت می شود و کارگر با خودش فکر می کند حالاکه قرار است کارگر فصلی باشد، بنابراین بهتر است به شهری بزرگ مهاجرت کند که حقوق و دستمزد کارگرش بالاتر است؛ حتی اگر به ازای این بیشتر شدن میزان دستمزد مجبور شود تا چند ماه از خانواده اش دور باشد.
البته فقر مالی هم نقش زیادی بازی می کند و می تواند موتور محرکه ای برای مهاجرت بیشتر کارگران فصلی به سمت کلانشهرها باشد.
